Nasz Patron
HENRYK SIENKIEWICZ - NAJWYBITNIEJSZY POLSKI PISARZ HISTORYCZNY
Autor: Hanna Zagroba "Babcia Hania"
Znamy go jako wielkiego, sławnego pana,
jego imieniem szkoła nasza jest nazwana.
A Henryk Sienkiewicz był też mały swego czasu,
urodził się w 1846 roku na Podlasiu.
W życiu swoim dużo podróżował.
W czasie podróży wiele obserwował.
Nowele takie wtedy napisał:
"Za chlebem", "Latarnik" i "Janko Muzykant".
Dwa lata był w Ameryce - czy pomyśleliście,
że może wtedy chodził tu, gdzie przed chwilą staliście?
Zmarł w 1916-tym roku, w Szwajcarii,
lecz Polacy ciało jego do kraju zabrali.
Prochy Sienkiewicza do kraju sprowadzono
i miejsce na nie godne wyznaczono.
Spoczywa w Katedrze św. Jana na Starym Mieście
w Króla Poniatowskiego i Stefana Wyszyńskiego asyście.
Henryk Sienkiewicz - patron naszej szkoły,
był polskim pisarzem wielce uzdolnionym.
Pisał historyczne powieści i nowele.
Napisał "Quo vadis" - dzieło, jakich jest niewiele.
Miła mu była polska mowa,
mówił, że jest śliczna, kochana i zdrowa.
Henryk Sienkiewicz był polskim patriotą,
napisał:"Ogniem i mieczem", "Pan Wołodyjowski" i "Potop".
Trudno nie wspomnieć o pięknej powieści,
której tytuł brzmi - "W pustyni i w puszczy".
Henryk Sienkiewicz, który naszej szkole patronuje,
przygody Stasia i Nel tam opisuje.
Pisał, by pokrzepić serca Polaków,
pokazał wojnę ze Szwecją, Turcją, powstanie Kozaków.
Wskazywał na bohaterstwo i wady narodu swego,
a użył wspaniałych bohaterów do tego.
Kogo nie zachwyci "Mały Rycerz" - pan Wołodyjowski?
lub szlachetny bohater - Jan Skrzetuski?
Niezrównany Onufry Zagłoba, który fortelu używa
i nie stroni też wcale od beczułki piwa.
Są też tam panny śliczne i nadobne:
Anna, Baśka, Krzyśka, Oleńka - delikatne i pogodne.
Lecz gdy trzeba, moc i siłę taką mają,
że swych Rycerzy oraz wrogów zadziwiają.
Natomiast, gdy "Quo vadis" czytasz,
podziw i rozpacz za serce cię chwyta.
Odwagę i wiarę pierwszych chrześcijan podziwiasz
i ich męczeńską śmierć za wiarę - przeżywasz.
W każdej z tych powieści jest miłości wiele,
różne ich losy, przyjaźnie, nadzieje.
Zamyślisz się nieraz nad losem Ojczyzny,
zdrajcę potępisz, zabolą bohaterów blizny.
Najbardziej godna podziwu jest postawa jego,
że podkreślał, iż jest synem narodu polskiego.
Gdy odbierał najwyższe literackie wyróżnienie
mówił, że to świadczy o istnieniu Polski nieskończenie.
I choć Polskę z mapy wcześniej wymazano,
to Nagrodę Nobla polskiemu synowi przyznano.
Tym samym potwierdzono jej istnienie,
nie da się jej puścić w zapomnienie.
Henryk Sienkiewicz to człowiek wspaniały,
zyskał sławę światową za dorobek swój cały.
My naszego patrona bardzo kochamy
i książki jego czytać się postaramy.
Teraz dumni jesteśmy bardzo ze świadomości,
że tu na tej ziemi jesteśmy ostoją polskości.
Przodków naszych nie zawiedziemy,
kulturę i język polski pielęgnować będziemy.
Nasz wielki patronie, ciesz się razem z nami,
dziś 80- lecie szkoły uroczystość mamy.
Szkoła im. H. Sienkiewicza dorobek ma niemały,
odsłonięcie portretu patrona - dopełnia tej chwały.
HENRYK SIENKIEWICZ
Henryk Sienkiewicz urodził się 5 maja 1846 roku w Woli Okrzejskiej koło Łukowa. Wychował się na wsi, miał więc okazję dokładnie poznać specyfikę tamtejszego życia. W wieku 12 lat rozpoczął naukę w gimnazjum realnym w Warszawie. Wkrótce przenieśli się tu także jego rodzice z licznym potomstwem. Niestety, sytuacja materialna Sienkiewiczów była bardzo ciężka. Henryk dawał więc korepetycję z których dochody nie wystarczały jednak na zaspokojenie najpilniejszych potrzeb rodziny. Przerwał na rok studia, by podjąć pracę guwernera w Poświętnem koło Płońska.
W 1866 roku zdał egzamin wstępny do Szkoły Głównej w Warszawie. Studiował najpierw na wydziale prawniczym, potem na medycynie z której następnie przeniósł się na wydział filologiczny. Już w czasie studiów, których zresztą nie ukończył, rozpoczął pracę dziennikarską i kontynuował ją z powodzeniem przez kolejne lata pracy pisarskiej (jako dziennikarz używał pseudonimu Litwos).
W 1872 roku ukazały się pierwsze utwory Sienkiewicza "Na marne", "Humorestki z teki Worszyłły". Cztery lata później jako korespondent Gazety Polskiej wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie wraz z grupą przyjaciół podjął nieudaną próbę stworzenia komuny rolnej. Relacje z wyprawy zatytułowane "Listy z podróży do Ameryki", przyniosły mu sławę jakiej dotąd nie doświadczył. Tam też napisał wspaniałą nowelę "Szkice węglem". Po dwóch latach wrócił do Europy. Przebywał we Francji i we Włoszech. Powstały wówczas jego słynne utwory: "JankoMuzykant", "Z pamiętnika korepetytora","Za chlebem".
Pod koniec 1879 roku wrócił do Warszawy, gdzie niespełna dwa lata później poślubił Marię Szetkiewiczówną. Pod koniec stycznia 1882 roku objął redakcję umiarkowanie konserwatywnego dziennika "Słowo", na łamach którego od następnego roku publikował swe najsłynniejsze dzieło - Trylogię. Cykl ten, w skład którego weszły : "Ogniem i mieczem", "Potop" i "Pan Wołodyjowski", stał się od razu najpopularniejszą powieścią polską. Ciężka choroba małżonki była powodem licznych wyjazdów do zagranicznych sanatoriów. Po śmierci żony pisarz zwiedził Turcję, Grecję, Włochy i Hiszpanię.Wyjechał również na myśliwską wyprawę do Afryki.
Latem 1892 roku poznał bogatą rodzinę Włodkowiczów z Odessy. Jego uwagę zwróciła ich przybrana córka Maria zwana Marynuszką. Z inicjatywy Heleny Włodkowiczowej, matki Marynuszki, Sienkiewicz wyjechał do Odessy na zaręczyny. W tym czasie zawarł też z miesięcznikiem "Biblioteka Warszawska" kontrakt na "dużą powieść" - "Rodzinę Połanieckich". W listopadzie 1893 roku doszło do ślubu Sienkiewicza z Marią Włodkowiczówną. Państwo młodzi wyjechali do Włoch, a potem do Paryża. Małżeństwo to jednak, nie przetrwało zbyt długo.
Sienkiewicz podejmował się również licznych prac społecznych. Był współorganizatorem Kasy Przezorności i Pomocy dla Literatów i Dziennikarzy oraz fundatorem stypendium dla twórców. Na początku 1895 roku przystąpił do pracy nad powieścią "Quo vadis". Utwór okazał się sukcesem na miarę światową. Akademia Szwedzka w 1905 r. przyznaje Sienkiewiczowi Nagrodę Nobla. W 1900 r. ukazała się powieść "Krzyżacy", co zbiegło się z obchodami 25-lecia jego pracy twórczej. Z tej okazji ufundowano nobliście posiadłość ziemską w Kieleckiem - Oblęgorek (obecnie muzeum).
Sienkiewicz angażował się ponadto w sprawy polityczne swej epoki - jego protest w formie listu otwartego do króla pruskiego i cesarza niemieckiego Wilhelma II, będący reakcją na politykę pruską wobec Polaków, wzbudził wielkie uznanie nie tylko w kraju. W 1911 roku ukazała sie drukiem powieść dla młodzieży "W pustyni i w puszczy", a trzy lata później ostatni większy utwór pisarza - "Legiony". Wybuch I Wojny Światowej zaskoczył polskiego noblistę w Oblęgorku, skąd przez Kraków i Wiedeń wyruszył do Szwajcarii. Do ostatnich chwil życia Sienkiewicz był zaangażowany w działalność tamtejszego Komitetu Generalnego Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce.
Zmarł 15 listopada 1916 roku w Vevey (Szwajcaria), gdzie został pochowany. Osiem lat później trumnę z jego prochami sprowadzono do kraju i złożono w osobnej krypcie Katedry św. Jana w Warszawie.
Więcej informacji o Henryku Sienkiewiczu możesz znaleźć na: